پایگاه تخصصی زنبور عسل ایران زنبور.نت
امام کاظم (ع) میفرماید هیچ دارویی به خوردن عسل نمیرسد. از زمان های بسیار قدیم مردم به خواص درمانی عسل در معالجه بیماریهای ریوی پی برده بودند.
چنانچه بقراط نوشته است که شربت عسل برای از بین بردن سرفه و خلط سینه مسلول نافع است. هندوهای قدیم نیز عسل و شیر را بهترین دارو برای درمان سل و فشار خون میدانستند.
اودینتسوف Oudintsev پژوهشگر روسی با خوردن روزانه ۱۵۰-۱۰۰ گرم عسل به بیمارانی که دارای سل بودند متوجه بهبود حالت عمومی، افزایش وزن، کاهش شدت سرفه، بالا رفتن مقدار هموگلوبین خون گردید و در مورد ۳ بیمار که دارای چرک ششی بودند با خوراندن عسل نتایج خوبی بدست آورد از جمله زیاد شدن اشتها، افزایش وزن، کم شدن اخلاط و تعداد آبریزی در روز از شب زیادتر شد که پیش از درمان بعکس بوده است.
ابن سینا برای درمان مراحل اولیه سل مخلوط عسل با گلبرگ گل سرخ را تجویز میکند و معتقد است که برای نتیجه بهتر عسل باید قبل از ناهار خورده شود. همچنین خوردن عسل با شیر گرم داروی مؤثری برای درمان بیماریهای شش است.
شواهد بسیاری بر این دلالت دارد که عسل داروی قوی ضد سل ششی است که به همین دلیل نمیتواند از خواصی که در این زمینه دارد چشم پوشید با این وصف میتوان تأیید کرد که عسل تقویت کننده ضروری برای افزایش پایداری تن در مقابل عفونت سلی است.
راف Raffبرای ناراحتیهای ریوی، سرفه و گرفتگی صدا نسخه زیر را تجویز میکند. یک عدد پیاز را رنده نمود و پوره حاصل را در یک لیوان سرکه ریخته و مخلوط به دست آمده را صاف میکنند و با هم حجمش عسل مخلوط نموده و هر ۵/۱ ساعت یک قاشق غذاخوری از آن مصرف مینمایند.
فراکه Fraukeمیگوید که در میان اسانسهای موجود در عسل اسانس تربانتین و کامفر که از هر گونه هیدروکربورها هستند و نیز کاکوتی به میزان کم ریهها را آرام و پاک نموده و به میزان زیاد آرام بخش تن و جان میباشند و آنها نیز در کشتن باکتریها و میکروبها تأثیر دارند البته آن بستگی به میزان چرکین بودن شش دارد.
