رسول اکرم (ص)فرمودند که عسل مایعی است که به قوه حافظه کمک میکند، هر کس که میخواهد حافظه اش زیاد شود باید عسل بخورد.
دانشمندان آمریکایی به تازگی دست به آزمایش های جالبی زدهاند، آنها در یک نوبت به افراد مسن از نوشابههایی که با گلوکز شیرین شده بود و در نوبت دیگر از نوشابههایی که با ساکارین شیرین شده بودند، استفاده کردند. این محققان برای آزمایشهای حافظه این افراد یک سری تستهای روانی درباره حافظه، به آنها محول کردند و به وسیله این تست ها پارامترهای حافظه آنها را اندازه گیری کردند. نتیجه این آزمایشها معلوم کرد هنگامی که افراد به جای نوشابههای ساکارینی از نوشابههای حاوی گلوکز استفاده میکنند، در انجام تستهای حافظه موفقتر هستند؛ به خصوص در زمینه به خاطر سپردن لغات، موفقیت آنها چشمگیرتر است.
از طرفی ویتامین D موجود در عسل اعمال بین کلسیم و فسفر را تنظیم میکند و در نتیجه اعصاب کار خود را خوب انجام میدهد. اعصابی که با یونهای کلسیم و فسفر همبستگی دارند، امروزه معلوم شده است تمام نقاط آنها نگهدارنده حافظه میباشند. از نظر علمی صمغ موجود در عسل نمیگذارد جدار عروق سفت شود حالت الاستیسیته خود را از دست بدهد و جدار عروق را نرم نگه میدارد و در نتیجه مواد غذایی بهتر به مغز و اعصاب میرسد و مطالب بهتر در حافظه میماند و کمتر به دست فراموشی سپرده میشود. از سوی دیگر عسل دارای مقدار فراوانی گلوکز است. دانشمند عسل شناس هوماد Hommad درصد شیره عسلی اسپرس را با عسل فراهم شده از اسپرس چنین مقایسه کرده است.
ترکیبات شیمیایی | شیره عسلی اسپرس(درصد) | عسل اسپرس(درصد) |
عصاره خشک | ۲۵ | ۸۸ |
ساکارز | ۱۲/۳۰ | ۵/۹۰ |
گلوکز | ۹/۵۰ | ۶۷/۳۴ |
صمغ و مواد معدنی | ۳/۵۰ | ۴/۷۶ |
آب | ۷۵ | ۲۲ |