عسل اثر شفا بخشی روی پوست داشته و در بین وسایل پیشگیری که به پوست نیرو میبخشد جای شایستهای دارد.
پیغمبر اکرم (ص) می فرماید: حق تعالی برکت فرستاده است در عسل و در آن شفای جمیع دردهاست.
بقراط حکیم و ابن سینا به خواص توانایی بخش عسل روی پوست از جمله نرم و سفت شدن و زیبایی آن اشاره کرده و آن را از مصرف کرم یا پمادهای صنعتی موثر دانستهاند. عسل به علت خواص جذب آنی که دارد ترشحات پوستی را جذب و به بافتهای پوششی غذا میرساند و همچنین ناهمواریهای آن را صاف میکند.
آمیش با تزریق عسل بیماران مبتلا به بیماریهای سخت پوستی مانند: گال را که به همین نارساییهای ناگوار دچار بوده اند شفا داده است.
شرمن یاد آور میشود که خارش زیاد بیماران مبتلا به اگزمای کهنه به همین روش درمان شدهاند بیماران مردان و زنانی بودهاند که بیش از ۱۰ سال از این ناراحتی و خارش و درد رنج میبردهاند. این پژوهشگر معتقد است که تزریق عسل مستقیم روی فیبرهای پوستی که موجب تحریکات خارش میگردند اثر میکند. بازتاب ضد خارش در عسل برابر با قرص گلو کونات کلسیم میباشد.
خاچا توریان و پاپو متخصصین پوست از مسکو در سال ۱۹۴۵ میلادی زخمهای پوست صورت را با مصرف عسل درمان کردند. در این روش در اثر پانسمان با عسل ریشههای برجسته زخم (برآمدگیها) و محل چسبندگی آنها از بین رفتند و به سرعت زخم ها به هم آمدند. در ضمن درمان یعنی در مدت ۱۲ روز پی در پی هر روز ۶۰ گرم مصرف مینموده است.