عسل برای درمان بیماریهای کبد نیز مفید بوده و اثر آن به علت ترکیبات شیمیایی و بیولوژیکی آنست.
ثابت شده است که عسل علاوه بر اینکه خوراک سلول های انساج است بر ذخایر گلیکوژن کبد میافزاید و عمل سوخت و ساز نسوج را تشدید میکند. با در نظر گرفتن این حقیقت که کبد سموم باکتریها را خنثی میکند و گلیکوژن عامل اصلی مبارزه با سموم باکتریهاست میتوان به اهمیت عسل در افزودن قدرت کبد در مبارزه با میکروبها پیبرد. به همین سبب است که در درمانهای بالینی از عسل که حاوی مقدار قابل توجهی گلوکز است به روش تزریق وریدی در بدن انسان استفاده میکنند.
شرمن Shirman بیماران گوناگونی را که دچار نارسایی کبدی بودهاند با تزریق عسل درمان کرده و یک بیمار یرقانی را بهبود کامل بخشیده است و یک مورد خونریزی کبدی و افزایش وزن در بیماران مربوطه دیده است.
حضرت علی (ع) میفرماید: خوردن عسل با کندر و آب سرد حرارت صفرا را فرو مینشاند. طعام را هضم میکند و اخلاطی که در فم معده است می گذارد و تب را برطرف میکند.
روشهای درمان
الف: در درمان بیماری و دستگاه صفراوی خوردن روغنهای گیاهی (روغنهای بادام، گردو، زیتون) با عسل توصیه میشود.
ب: در درمان ضعف کبد یک قاشق چایخوری پودر زنجبیل را با یک استکان عسل مخلوط نموده و روزی یک قاشق چایخوری میل نمایید.
ج: ۵۰ گرم مغز بادام کوبیده را با ۲۵۰ گرم عسل مخلوط نموده و پس از صبحانه یک قاشق غذاخوری میل نمایید برای تقویت مؤثر است.