گون و زنبور عسل

گون دارای گونه‌های مختلفی بوده که به صورت درختچه یا گیاهان علفی چندساله و یک ساله هستند که ۹۰۰ گونه از این گیاه در ایران وجود دارد. عموماً در مناطق استپی و کوهستانی می‌رویند.

گون‌ها گیاهانی هستند درختچه‌ای یا علفی یک ساله یا چندساله خاردار؛ گل‌های آن به رنگ‌های صورتی، قرمز، آبی و بنفش، زرد و سفید، با گل آذین‌های خوشه یا سنبله و تجمعی و گل‌هایی در اطراف محور ساقه که در گونه‌های مختلف فرق می‌کند.

از تعداد زیادی از آنها صمغ کتیرا و گز استخراج می‌شود که ارزش دارویی و اقتصادی زیادی دارد.

بعضی از این گیاهان به علت جذب ماده سلینیم از خاک سمی هستند که به این وسیله می‌توان از وجود اورانیم در محل رویش آنها پی برد.

گون در ماه‌های اردیبهشت و خرداد گل می‌دهند و علاوه بر عسل فراوان و بسیار مرغوب، از این گیاهان کتیرا، گز و گزانگبین نیز تولید می‌شود که این ماد به نام کلی “مان‌ها” نامیده می‌شود.

گون‌ها درتمام نقاط ایران یافت می‌شوند، ولی ییلاقات مازندران، کوهستان‌های جنوب غربی و مرکزی کشور، خوزستان، لرستان و کرمانشاه از جمله مناطق گون خیز کشور محسوب می‌شود.

اطلاعات زنبورداری گون

گون یکی از مهم‌ترین گیاهان کشور ما می‌باشد که از نظر زنبورداری دارای اهمیت زیادی است.

پوشش وسیع انواع گوناگون و پراکندگی آن در اکثر نقاط کشور از یک سو و رشد فراوان و کیفیت بسیار بالای عسل آن از سوی دیگر اهمیت آن را روشن می‌سازد. رطوبت پایین عسل گون که در حدود ۱۴% گزارش شده از ویژگی‌های آن است. گونه‌های مختلف گون گرده فراوانی تولید می‌کنند و رنگ عسل آنها زرد کهربایی است.