علائم بیماری لارو گچی

زمانی که تنها یک سویه (مثبت یا منفی) از میسلیوم قارچ به لارو حمله می‌کند، لارو سفت و سخت شده، تغییر شکل داده، کوچک می‌شود.

حالت مومی سفید گچی به خود می‌گیرد اما زمانی که هر دو سویه قارچ به لارو حمله می‌کند، اجسام بارور در خارج از بدن لارو مرده تشکیل می‌شود و رنگ موم به خاکستری، ابلق (خال خالی) تا سیاه کامل تغییر می‌یابد.

این حالت ابلق مانند به واسطه حضور اسپورها یا اجسام مولد هاگ به خصوص در سمت شکمی بیشتر دیده می‌شود. در ابتدای بیماری و بر اثر رشد میسلیوم‌ها، پوششی سفید و پر مانند، لاروهای مرده را فراگرفته و لارو به اندازه سلول خود متورم می‌شود. سپس خشک و سخت شده، چروکیده می‌گردد و به صورت توده‌ای گچی در می‌آید.

حال اگر اجسام بارور روی تشکیل شده باشد، رنگش به خاکستری تا سیاه تغییر می‌یابد. در آلودگی‌های شدید ممکن است لاروها در خانه‌های سرپوشیده بمیرند و امکان دارد با تکان دادن شان، صدای تق‌تق لاروهای مرده شنیده شود. زنبورهای بالغ اجساد لاروهای مرده را از سلول‌ها خارج می‌کنند، به طوریکه می‌توان آنها را در محل ورودی یا کف کندو مشاهده کرد.

لاروهای آلوده که در یک مسیر مستقیم به بیرون سر می‌کشد، بوسیله پرستاران در دو یا سه روز بعد از آلودگی و مشاهده علائم برداشته می‌شوند. لاروهای مرده (مومیایی‌ها) اغلب در جلو کندو روی سکوی پرواز با تله گرده یافت می‌شوند. در کلنی‌های قوی اکثر مومیایی‌ها توسط کارگران به بیرون انداخته می‌شوند. بنابراین کاهش احتمال عفونت مجدد از لاروهای مرده انتظار می‌رود.