پس از گسترش میسلیوم قارچ بدن حشره سخت و مومیائی میشود. به طورکلی روش اساسی و قاطعی جهت معالجه این بیماری وجود ندارد.
اگر آلودگی کمتر باشد، زنبوران به خوبی میتوانند نوزادان مرده را از کندو خارج کنند و کلنی را در مدت زمان کوتاهی به حالت نرمال برگردانند اما اگر آلودگی بیشتر باشد، سوزاندن زنبورها، شانها و همه محتویات کندو و متعاقب آن ضدعفونی کندو، راه چاره ممانعت از انتشار بیماری نوزادان سنگی است.
ولی ضدعفونی وسایل زنبورداری و سوزاندن قاب های کاملا آلوده و همچنین رطوبت داخل کلنی و انجام تهویه کافی در جلوگیری و یا کاهش شدت بیماری موثر است.
باید توجه داشت، انسان نیز به آسپرژیلوس مبتلا میشود لذا شخص سوزاننده زنبورها و شان، باید چشمان، دهان و بینی خود را با محافظهای مثل ماسک و … پوشانده تا احتمال آلودگی را کاهش دهد. حتی بدین خاطر عسل کندوهای آلوده به بیماری نوزادان سنگی قابل مصرف انسان نیست.
اگر کلنیهایی را که فقط لارو های آن به شدت آلودهاند، با گوگرد دود داده، کندوها را ضدعفونی و شانها را از کندو خارج نماییم و زنبورها را در جعبه ویژهای به مدت ۲ روز در یک اتاق تاریک و خنک خوراک دهیم و ملزومات کندو را سترون و قابهای جدید دارای ورقه موم غیر آلوده در کندو تعبیه نماییم، بعد از انتقال مجدد زنبوران به کندو، بیماری عود نخواهد کرد.
دود دادن شانها با اتیلن اکسید به مدت ۱۵ دقیقه در دمای ۲۲ درجه سانتی گراد، قارچ آسپرژیلوس فلاووس را نابود میکند.