تشخیص عامل بیماری آکارین

بهترین زمان نمونه گیری، اواخر پاییز  یا  اوایل بهار  است. دیدن جرب در زنبوران پیر،که آلودگی بیشتری دارند، آسانتر است. مخصوصاَ زمانیکه میزان جمعیت آکاراپیس در حد بالا باشد.

جهت نمونه گیری می توان از ملکه، نرها و زنبوران کارگر استفاده نمود. ولی آکاراپیس زنبوران نر را، ترجیح میدهد.

 روش نمونه گیری :

۵۰ زنبور بصورت تصادفی، از کلنی مشکوک جمع آوری میشود. این نمونه از بین  زنبورانی که جلو یا در حوالی کندو (۳ متری)، در حال خزیدن هستند و قدرت پرواز ندارند یا به تازگی تلف شده اند، جمع آوری می شود و شامل زنبوران زنده، در حال مرگ و مرده، می باشند. زنبوران زنده را با قرار دادن در الکل( اتیل الکل) یا  در  فریزر (۲۰-  درجه سانتی گراد) باید کشت.

از مرگ زنبوران نباید بیش از ۳-۲ روز گذشته باشد یا باید در یخچال نگهداری شوند. در این صورت به مدت دو هفته در یخچال( ۴ درجه )، یا دو ماه در فریزر( ۲۰-  درجه سانتی گراد )، قابل نگهداری می باشند.

 روش کار:

زنبور به پشت خوابانده شده، یا با شصت و اولین انگشت نگه داشته شود.

• با یک پنس سر و اولین جفت پاها را جدا نموده و بافتهای اطراف نای را برداشته تا مجرای نای آشکار شود. نزدیکترین مجرای هوایی به منفذ تنفسی را بازرسی کرده تا آلودگی خفیف مشخص شود. آلودگی شدید،  به آسانی با دیدن نقاط سایه روشن در مجاری شفاف تا تیره قابل تشخیص است. در آلودگی شدید و کهنه، رنگ  مجاری از قهوه ای تا سیاه تغییر مینمایند.

• بوسیله یک تیغ تیز از منطقه سینه، بین بالهای جلویی و پاهای میانی،  یک مقطع،  گرفته میشود.

• مقاطع را حدود ۲۰ دقیقه در محلول ۸% پتاس با حرارت ضعیف، قرار داده، یا بمدت یک شب در محلول مذکور بدون حرارت، گذاشته شود.

• اولین جفت مجاری تنفسی سینه (تراشه)،  که با بافت عضلانی پوشانیده شده،  با میکروسکوپ و عدسی ۲۰،  قابل رویت است. یا می‌توان با جدا نمودن و انتقال تراشه به اسلاید دیگر و اضافه کردن گلیسیرین یا آب،  با درشتنمایی بالاتر،  مشاهده نمود.

• جرب‌ها و تخم ها بآسانی از دیواره شفاف مجاری تنفسی دیده میشوند.

این ساده ترین روش تشخیص آزمایشگاهی در تشخیص آکاریوز است،  که بوسیله آن آلودگی های اولیه تشخیص داده میشوند و می‌توان میزان آلودگی را ثبت نمود. آلودگیهای خفیف با این روش قابل تشخیص است. در موارد استثنایی نیاز به استفاده از درشتنمایی بیشتر است.

اگر ضرورت داشته باشد که برای تفکیک، بین آلودگی خفیف و شدید، از این آزمایش استفاده شود،  مشاهده تا مرحله دوم انجام می‌شود و با دیدن رنگ مجاری، آلودگی مشخص می‌شود.

روش تشخیص سریع :

یک نمونه حاوی دویست زنبور،  بصورت تصادفی از کلنی مشکوک،  جمع آوری پس از جدا نمودن بالها  و پاهای زنبوران، آنها را در یک ظرف ۱۰۰ میلی لیتری،  که یک چهارم آن از آب پر شده،  میریزیم. نمونه را سه مرتبه و هر بار چند ثانیه با  ده هزار  دور در دقیقه،  بوسیله همزن برقی، یکنواخت می‌شود. در صورت لزوم مقداری آب به آن اضافه می‌شود. سپس آن را  از یک صافی (با منافذ ۸/۰ میلیمتر) عبور داده،  حجم آن به ۵۰ میلی لیتر رسانده شود.

مایع صاف شده در دور ۱۵۰۰، بمدت ۵ دقیقه، سانترنیوژ می گردد. پس از خارج نمودن مایع، به رسوب حاصله، که حاوی جرب ها می‌باشد، چند قطره اسید لاکتیک اضافه می‌شود.
بعد از ده دقیقه که رشته های عضلانی حل گردید،  مقداری از رسوب را روی لام قرار داده،  با یک لامل پوشانده می‌شود.لام آماده شده و با میکروسکوپ قابل رویت است. این تکنیک از روش قبلی سریعتر،  اما دقت آن کمتر است. در صورتی که لازم باشد آلودگی بصورت کلی معین شود از این روش استفاده می‌شود.

در این آزمایش، جرب های خارجی، که از نظر شکل ظاهری شبیه آکاراپیس وودی هستند،  ممکن است مشاهده شوند. این جربها،  بآسانی با آکاراپیس وودی اشتباه می‌شوند. بنظر میرسد آنها تهدید جدی برای زنبورداری نباشند. شامل آکاراپیس خارجی که در ناحیه گردن دیده می‌شود. آکاراپیس پشتی که روی قسمت پشتی که روی قسمت پشتی سینه زندگی می‌کند. آکاراپیس سرگردان که در تمام بدن یافت می‌شود. اینها از همولنف زنبوران بالغ با سوراخ کردن کیتین در محل‌هایی که مقاومت کمتری دارد تغذیه میکنند. روی بالها، بین قطعات شکمی،  بین سر و سینه تخم می‌گذارند. قدرت بیماریزایی آنها قابل چشم‌پوشی است.