پایگاه تخصصی زنبور عسل ایران زنبور.نت
بیدموم خوار که لارو پروانه ای به نام گالریا ملانولا است. رایج ترین و مخرب ترین آفت موم زنبورعسل می باشد و بید موم خوار به قاب های انبار شده هجوم برده و گاهی در قسمت هائی از شان موجود در کلنی های فعال زنبورعسل نیز یافت می شود.
البته این قسمت ها به دلیل ضعیف بودن کلنی به وسیله زنبورها پوشیده نشده اند.
پروانه موم خوار کوچک همانند پروانه موم خوار بزرگ در داخل کندوهای ضعیف زنبورعسل و یا در داخل انبارها موم از شان های کهنه تغذیه کرده و خسارت می زنند.
حشرات کامل پروانه موم خوار کوچک دارای بدنی کوچک، باریک تر از پروانه موم خوار بزرگ است. نحوه خسارت و روش کنترل این آفت مشابه پروانه موخوار بزرگ است.
پروانه ماده پس از تخمگذاری در این قسمت ها و کناره شان دیگر کاری به موم شان ها ندارد، زیرا نه قادر به تغذی از موم است و نه می تواند آن را هضم وجذب کند. تخم های پروانه پس از تفریخ شروع به تغذیه از موم شان ها کرده و با ایجاد مجاری پوشیده از تارهای ابریشمی در شان به پیش می رود.
هرچه لارو بزرگتر می شود و سنین لاروی را پشت سر می گذارد قطر این مجاری که بیشتر در وسط شان ها یعنی فاصله بین حجره های جلو و عقب ایجاد می شود نیز بیشتر شده و به تدریج از فضولات سیاه رنگ لارو پر می شود. این پروانه پس از طی روزان لاروی به دور خود پیله میتند و مانند سایر پروانه ها تبدیل به شفیره می شود.
بیدها اغلب در کناره چوبی قاب ها، درزهای کندو و یا داخل شان ها و درانتهای مجاری ایجاد شده توسط لارو پروانه دیده می شود. پروانه های ماده یک هفته بعد از خروج از داخل پیله ها با پروانه های نر در خارج از کندو جفتگیری می کنند و سپس در شب وارد کندوهای ضعیف شده و دوباره تخگذاری می کنند.
هر پروانه ماده ۵۰۰ عدد تخم می گذارد. تخم ها پس از تفریخ چرخه زندگی خود را شروع می کنند.( این چرخه در دمای ۳۵ درجه یک ماه به طول می انجامد.) پروانه ها از اواسط بهار تا اوایل پائیز فعالیت بیشتری دارند. بزرگترین خسارت این آفت است که ضمن تخریب و ضایع کردن شان ها مانع تولید و افزایش جمعیت کندو می شوند.
