چگونگی خسارت زنبور زرد به کندو

اصولاً زنبور برای جمع‌آوری غذا مجبور است با کار و فعالیت زیاد منبع غذای مناسبی را پیدا کرده و استفاده نماید اگر در این میان منبع غذایی عسل باشد فعالیت زنبور فوق‌العاده افزایش می‌یابد.

زنبورهای زرد بعد از شناسایی دریچه پرواز کندوها و همچنین پشت کندوها به دنبال فرصت مناسب و محل مناسب برای حمله به کندو هستند.

معمولا در کندوهای ضعیف و کندوهایی که نگهبان ضعیف دارند یا به علت کهنه بودن دارای شکاف و سوراخ‌هایی می‌باشند و همچنین کندوهایی که پشت آنها به طور مرتب و محکم بسته نشده باشد حمله و غارت توسط زنبورهای زرد بیشتر است.

بعد از وارد شدن زنبور زرد به داخل کندو، درگیری و نزاع با زنبورهای عسل بو جود می‌آید. چون زنبور زرد جثه و اندام بزرگی دارد بر زنبور عسل غلبه کرده و آن را می‌کشد و قانون جنگل (قوی بر ضعیف غلبه می‌کند) حاکم است.

زنبور زرد بعد از برداشت مقداری عسل از کندو خارج شده با دادن آدرس به دیگر زنبورهای زرد، تعداد زنبورهای زرد حمله‌کننده بیشتر می‌شود و کندو کم‌کم به غارت می‌رود به همین صورت نوبت به کندوهای دیگر می‌رسد و باعث نابودی زنبورستان می‌شود.

مشاده شده در اثر درگیری جلوی دریچه پرواز اجساد زنبورهای عسل بیشتر بوده و ممکن این زنبورهای زرد هم تلف شوند. با تلفات زنبورهای زرد جمعیت آنها کاهش می‌یابد و آنهایی که در لانه خود باقی مانده‌اند قدرت تکثیر نخواهند داشت و به دلایل مختلف در اثر کاهش جمعیت به مرور زمان از بین خواهند رفت.

در کندویی جمعیت زیاد و نگهبانان باهوش و قوی داشته باشد زنبور زرد می‌تواند وارد کندو شود.

اگر به هر دلیلی زنبور زرد وارد کندو شده باشد کشته می‌شود و فرصت آدرس دادن به زنبورهای زرد دیگر را نخواهد یافت. زنبور زرد در ادامه جستجوی خود جهت یافتن غذای مناسب استوانه پلاستیک را در اطراف کندو شناسایی کرده و آن را بررسی می‌نمایند.

باید توجه داشته که دهانه استوانه به شیره آغشته باشد تا جذب زنبور‌های زرد را در لحظات اولیه افزایش دهد.

با تغذیه زنبور زرد از شیره استوانه بلافاصله پرواز کرده با دادن آدرس به دیگر زنبورهای زرد تعداد آنها افزایش می‌یابد و بعد از مدت کمی برای برداشت شیره به استوانه داخل می‌شوند.

بعد از برداشت شیره برای برای بیرون آمدن پرواز کرده در اثر برخورد به دیواره استوانه ممکن است به داخل شیره افتاده و بال‌های زنبور زرد خیس می‌شود و قدرت پرواز نداشته باشد و غوطه‌ور شود و تعداد کمی از زنبورهای موفق به پرواز و بالا آمدن از استوانه می‌شود چون دیواره استفاده صاف و صیقل بوده در نزدیکی دهانه استوانه لیز خورده و به داخل سقوط

می‌کنند و ممکن است در اثر سقوط به زنبورهای دیگر برخورد کرده و آنها را نیز غرق نمایند.

در اثر ماندن چند عدد زنبور داخل استوانه زنبورهای بیرونی با مشاهده آنها رغبت و علاقه زیادی برای وارد شدن به داخل استوانه از خود نشان می‌دهند.

ولی چند عدد زنبور موفق به خروج از استوانه شده و باعث شده است مبارزه با این روش جواب داده و معنی‌دار باشد، چون بعد از خروج از استوانه به دیگر زنبورهای همنوع خود آدرس داده و آنها را به طرف استوانه مرگ می فرستند و این چرخه تکرار می‌شود.

بعد از افزایش تلفات زنبورهای زرد داخل استوانه بهتر است آنها را خالی کرده و هر ۱۵ روز آب شکر داخل استوانه را عوض بکنید چون در اثر ماندن مدت زیادی آب شکر در داخل استوانه، بوی بد و نامطبوع ایجاد می‌شود که مورد پسند زنبورهای زرد قرار نمی‌گیرد و ممکن است مگس و دیگر حشرات جمع شوند.

این روش مبارزه در سه روستا به ترتیب آغجه کهل، جبینید، دلو حسن اجرا شده که مجموع تلفات زنبورهای زرد فقط در روستای جبینید بیش از ۴۰۰۰ عدد بوده است. باید توجه داشت در مناطق سردسیر تلفات زنبورهای زرد در هفته‌های آخر کمتر می‌باشد.

تلفات زنبوران عسل که در جدول مشاهده می‌کنید در اثر درگیری و نزاع با زنبوران زرد بوده که در اثر اختلال حواس و گیجی داخل استوانه پلاستیکی افتاده‌اند و برای برداشت شیره از استوانه نبوده است.