پایگاه تخصصی زنبور عسل ایران زنبور.نت
به طور طبیعی زنبوران بالغ، سریعا لاروهای مبتلا را برداشته و حذف میکنند. بنابراین زمانی زنبوردار متوجه بیماری میشود که بیماری چهره حادی در زنبوران کارگر ایجاد کند.
لاروهای سالم زنبورعسل معمولا ۴ روز پس از بسته شدن سر سلول ها به شفیره تبدیل میشوند و درحالی که لاروهای آلوده به این ویروس به شفیره تبدیل نشده به پشت و در کف سلول در مایع پوستاندازی خود غنی از ویروس عامل بیماری است، قرار گرفته و سر آنها به سمت خارج سلول واقع میشود.
رنگ لارو از سفید مرواریدی به زرد کمرنگ یا خاکستری، سپس به قهوای و سرانجام سیاه تغییر یافته و لارو میمیرد. پوست آن چرم مانند و خشن میگردد و مایع داخلی لارو را احاطه میکند. به علت اختلال در پوست اندازی، حالت کیسهای در نوزاد دیده میشود و ناحیه سر و سینه لارو زودتر تیره رنگ می شود پس از مردن لارو، بقایای بدن آنها چروکیده و خشک شده و به صورت فلس مانند در مجاورت کف سلول ها قرار می گیرد و به راحتی از سلول ها جدا می شوند.
لارو در یک وضعیت ایستاده با سر برآمده میمیرد. لاروهای بیمار برخلاف لاروهای مبتلا به لوک آمریکایی به صورت دست نخورده و در یک قطعه کامل به آسانی از سلول برداشته میشوند.محتوی لارو آبکی بوده و پوست محکم و چرم مانند بیرونی آن، در هنگام آویزان شدن لارو شبیه یک کیسه پر از آب به نظر میرسد.
لاروهای آلوده به ویروس لارو کیسه ای تا قبل از پوشیدن درب سلول ها سالم به نظر می رسند، پس از پوشیدن سر سلول ها قادر به پوست اندازی نیستند زیرا آلودگی با ویروس مانع ترشح صحیح آنزیم تغییر جلدی می شود. مدت کوتاهی پس از مرگ، لاروها خشک میشوند و پولک قایقی به رنگ قهوهای تیره رنگ در کف سلول تشکیل میدهند. این پولک سخت و شکننده بوده و نمیتواند محکم به دیواره سلول بچسبد.
زنبوران بالغ مبتلا به گرما حساس هستند و زودتر از زنبوران سالم، پیر و افتاده میشوند، بدین جهت کاوش آنها برای تهیه غذا در سنین پایین متوقف میشود.
