اولین های زنبورداری

اولین زنبوران آپیس ملیفرا بوده که در صخره‌ای در شرق اسپانیا نقاشی گردیده و تاریخ آن حدود ۶۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح بوده است.

نقاشی‌هائی از آپیس دورساتا در سال ۱۹۸۴ در هندوستان و چین کشف گردیده که تاریخ آن در چین ۹۸۳ میلادی ثبت گردیده است.

اولین کتابی که درباره زنبوران عسل بود را ارسطو در تاریخ ۳۲۲-۳۸۴ سال قبل از میلاد مسیح نوشته و اشاره کرده است که یک کندوی متوسط ۵ تا ۷ کیلوگرم، کندوی خوب ۱۰-۱۲ و کندوی قوی تا ۱۴ کیلوگرم عسل تولید می‌کند. برای ارسطو حیرت‌انگیز و غیر قابل فهم بوده است که ملکه یک نوع تخم در داخل کندو می‌گذارد ولی سه نوع زنبور کارگر، نر و ملکه از آنها پرورش داده می‌شوند.

تا سال ۱۴۰۰ میلادی زنبورداران از پارچه و لباس مخصوصی در هنگام کار با زنبورداران استفاده نمی‌کردند بعدها از دو نوع محافظ که اولی از نی و دومی از پارچه تهیه می‌شده برای محافظت از نیش زنبوران استفاده می‌گردید.

در بین سالهای ۱۵۹۸ تا ۱۷۹۲ میلادی پیشرفت‌های مهمی که تعدادی از آنها در زمینه زیست‌شناسی بود در کشورهای اروپائی حاصل گردید.

تا سال ۱۸۰۰ میلادی معلوم گردید نوزادان، موم تولیدات داخل کندو، شهد، گرده، عسلک و بره موم بوسیله گیاهان تولید و توسط زنبوران جمع‌آوری می‌شوند.

اولین کندوی مدرن با قابهای متحرک و در جعبه‌های ردیفی در سال ۱۸۵۱ توسط لانگستروت در فیلادلفیای آمریکا ارایه گردید و انقلابی در صنعت زنبورداری دینا بوجود آورد.

دود از دوران مصر باستان در زنبورداری مورد استفاده قرار می‌گرفت ولی دستگاه دودی که امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرد تا سال ۱۸۷۵ یعنی تا ۲۰ سال بعد از اختراع کندوهای مردن تکامل پیدا نکرده بود.

اولین کتابی که در مورد عسل چاپ گردیده در سال ۱۷۵۹ در انگلستان و بنام “مزایای عسل در جلوگیری از سخت‌ترین بیماریها” بوده است.