رئیسی در مورد اینکه واردات و مدیریت بر واردات چه نقشی در تولید ملی دارد، همچنین عسلهای وارداتی چه تأثیری در تولید داخلی عسل داشته است گفت: طبق قانون واردات عسل ممنوع است، ولی واردات عسل انجام میشود و ما تولیدکنندگان عسل با مشکل واردات این محصول دست و پنجه نرم میکنیم.
عسلهای وارداتی تحت عنوان عسل گیاهی، عسل آفریقایی و انواع و اقسام نامهای دیگر به کشور وارد میشود.
وی افزود: به عنوان یک تولیدکننده عسل هماکنون مازاد بر سرانه مصرف، تولید عسل داریم، تولید عسل سالانه ۵۰ هزار تن است که هماکنون با توجه به مصرف داخلی که حدود ۳۰ هزار تن است ۱۵ الی ۲۰ هزار تن مازاد بر مصرف تولید عسل داریم و باید زمینه صادرات این مازاد بر تولید داخل فراهم شود.
این تولیدکننده عسل بیان داشت: عسل ایرانی در سطح جهان مقبول و مورد پسند است ولی نه با این نوع بستهبندی، این در حالی است که اتحادیه حتی ۴ کارخانه برای بستهبندی مناسب و فراهم کردن زمینه صادرات را هم ندارد، به عنوان یک تولید کننده هزینه گزافی بابت انبارداری این محصول را پرداخت میکنم و با همه اینها باز شاهد واردتیم.
وی افزود: پرورش زنبور عسل ۱۴۳ برابر به افزایش کمی و کیفی محصولات کشاورزی کمک میکند و در ایران طبق آمار رسمی این میزان تا ۹۰ درصد است، اگر در کنار یک مزرعه دانههای روغنی و یا غیره سه کندو تعبیه شود ۱۰ برابر افزایش کمی و کیفی محصولات کشاورزی را خواهیم داشت، حال سؤال اینجاست آیا با انجام واردات، به تولید سایر محصولات کمک میشود و یا خسارت.