نتایج یک پایاننامه کارشناس ارشد پرستاری حاکی از آن است که تاثیر محلول ۵۰ درصد عسل در پیشگیری از بروز ضایعات دهانی بیماران در وضعیت اغما بستری در بخشهای مراقبت ویژه بیش از محلول یک درصد بی کربنات سدیم است.
فرشید راسخی دانشآموخته دانشکده پرستاری بقیهالله(عج) در پایاننامه خود برای اخذ مدرک کارشناسی ارشد با گرایش آموزش داخلی، جراحی تاثیر دهانشویه با دو محلول بیکربنات سدیم و عسل در پیشگیری از ضایعات دهانی بیماران در وضعیت اغما بستری در بخشهای مراقبت ویژه تهران را بررسی کرد.
بر اساس این گزارش، پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که در بیمارستانهای منتخب شهر تهران انجام شده است هدف از این مطالعه، بررسی مقایسهای تاثیر دهانشویه با دو محلول بیکربنات سدیم و عسل و پیشگیری از ضایعات دهانی بیماران در وضعیت اغماء بستری در بخشهای مراقبت ویژه است.
در این پژوهش ۶۰ بیمار که بر اثر ضربه مغزی، حوادث عروقی مغز و سایر موارد، دچار اختلال در سطح هوشیاری و گلاسکو کمای کمتر از هشت داشتهاند، در دو گروه ۳۰ نفره مورد بررسی قرار گرفتند.
هر دو گروه از نظر متغیرهای سن، علت بستری، سابقه مصرف سیگار، سطح هوشیاری بر اساس معیار اغمای گلاسکو، وجود لوله تراشه، میزان اکسیژن مصرفی، وسیله اکسیژنرسانی، استفاده از بخور، ساکشن دهان و نوع آنتیبیوتیکهای مصرفی تفاوت معنیداری نداشتند.
هر یک از گروهها با یکی از دو محلول یاد شده روزی ۳ بار و طی یک هفته دهانشویه شدند پیش از هر بار دهانشویه، دهان بیماران از نظر ضایعات دهانی بررسی و مشاهدات انجام شده در چک لیست ثبت شد و وضعیت دهان بیماران نمونه در پژوهش از نظر رنگ، حالت، زخم و وجود پلاک در لب، زبان و مخاط دهانی بررسی شد.همچنین عوامل میکروبی نیز قبل و بعد از مداخله توسط کشت دهانی بررسی شد.
چون بیشتریت ضایعات در روز هفتم ظاهر شدند برای بررسی نتایج و تحلیل روز هفتم مدنظر قرار گرفت در هیچ یک از ۲ گروه زخم دهان مشاهده نشد اما مشخص شد برای پیشگیری از سایر ضایعات دهانی یادشده محلول ۵۰ درصد عسل موثرتر از محلول یکدرصد بیکربنات سدیم است.