عسل و درمان بیماری چشم

ابوعلی سینا می‌گوید که عسل دید چشم را زیاد می‌کند. در مصر قدیم عسل به عنوان یکی از بهترین داروهای موثر در درمان چشم مورد توجه بود. در پاپیروسی که بوسیله ابرس خوانده شده است دستور تهیه مرهمی برپایه عسل و روش کاربرد ان با کلمات زیر به رنگ قرمز همراه است.

هاوسر در سال ۱۸۴۶ میلادی به جهانیان اعلام نموده که عسل عامل شفادهنده‌ای در سوختگی‌های مخصوص چشم است. همچنین Guix دانشمند روسی در سال ۱۸۹۸ طی مقاله‌ای اعلام کرد که عسل داروی بسیار موثری برای معالجه آماس و التهاب چشم می‌باشد.

در کنگره چشم پزشکی سنگاپور هم یکی از دانشمندان نصری عسل را موفق‌تر از داروهای شیمیایی دانست. مصرف عسل در درمان بیماری‌های ناشی از کمبود ویتامین‌های A و B و درمان شبکوری مثر است. ابن سینا سودمند بودن عسل با آب پیاز، شبدر، مرغ (بید گیاه) را برای در مان بیماری‌های چشم توصیه می‌کند.

در سوخومی (قفقاز) آ.میخائیلوف A.mikhailov برای درمان ورم پلک، ورم ملتحمه، زخم‌های قرنیه و سایر بیماری‌های چشم ضمادی بر پایه عسل اوکالیپتوس بکار برده است. در بخش چشم پزشکی بیمارستان اودسا Odossa، زخم‌های گوناگون قرنیه را با پمادهایی بر پایه عسل معالجه کرده‌اند. در آغاز کار با افزودن عسل به مرهمی که دارای ۳۰% سولفیدید بود، اکتفا شد (عسل جایگزین وازلین). با این روش جراحات مقاوم قرنیه با به هم آمدن زخم به خوبی درمان شدند. بیمارانی که دچار ورم قرنیه حاد بودند با مصرف قطره چشم ۳۰% سولفامید سدیم، پماد وازلین و سوافیدین نتیجه نگرفتند، مگر پس از استعمال پماد عسل و سولفیدین، در آینده نزدیک علم پزشکی متوجه خواهد شد که عسل خود دارای خواص درمانی عالی در درمان بیماری‌های چشم است.

در عصر ما نیز با وجود داروهای تازه که در دسترس است (سولفامیدها، آنتی بیوتیک‌ها،…) عسل اهمیت خود را از دست نداده و اغلب برحسب تجویز چشم پزشکان در درمان بیماری‌های گوناگون چشم بکار می‌رود. قابل توجه! برای مداوای بیماری‌های چشم می‌توان تنها از عسل استریل شده‌ای که مستقیماً از شان عسل برداشته می‌شود استفاده نمود و این کار حتما باید تحت نظر دکتر چشم پزشک باشد.