در مراحل اولیه، بیماری را به سختی میتوان تشخیص داد. اما قارچ به سرعت رشد میکند و در نزدیک نقطه پایانی سر لارو، شبه حلقه زردرنگ متمایل به سفید تشکیل میدهد.
با مشاهده علائم فاحش رشد قارچ (تشکیل اسپور و سنگی بودن نوزاد) به بیماری مشکوک و با تهیه یک گسترش ساده مرطوب در لام میکروسکوپی، میتوان ساختمان میسلیومها و اسپورهای آسپرژیلوس را در حالیکه به بدن لارو نفوذ کردهاند، مشاهده و تشخیص را قطعی کرد.
تشخیص آزمایشگاهی:
چند عدد از لاروهای مرده را در آب مقطر سترون خیسانده و از آن جهت آزمایش مستقیم میکروسکوپی و کشت استفاده میشود.
تشخیص میکروسکوپی:
در آزمایش مستقیم هاگها و رشتههای میسلیوم به قطر ۱ تا ۳ میکرون شاخه شاخه و منشعب مشاهده میشوند. سر آسپرژیلوس در انتهای ستنی به نام کنیدیفر به شکل گرد یا بیضی شکل است که روی ان استریگماها قرار دارند و هاگها به صورت زنجیری بالای استریگماها جای دارند. گونههای مختلف آسپرژیلوس با تفاوتهایی که در سر آسپرژیلوس هست مشخص میشود.
کشت:
مناسبترین محیط کشت محیط سابورو دکستروز آگار است. پرگنهها نخست سفیدرنگ هستند و پس از ۴-۳ روز بسته به نوع قارچ زرد تا سبزرنگ میشوند. رنگ پرگنهها ابتدا و سپس تیره رنگ میشوند. میتوان از قارچهای کشت شده برداشت نموده و با یک قطره پتاس یا لاکتوفنل کاتن بلو بین لام و لامل قرار داده زیر میکروسکوپ مشاهده کرد.
گونه های آسپرژیلوس در Potato dextrose agar یا Sabouraud dextrose agar رشد میکنند. اما باید توجه داشت که این قارچها میتوانند در انسان و سایر حیوانات بیماریهای تنفسی ایجاد نمایند.