پایگاه تخصصی زنبور عسل ایران زنبور.نت
در لاروهای آلوده اسپور می‌تواند روی کوتیکول لارو جوانه زده و میسلیوم‌های خود را در بافت نرم نفوذ دهد.
رشد قارچ سبب مومیائی شدن نوزاد می‌شود و نوزاد مومیایی به صورت نوزاد جامد و سفتی مشخص می‌شود که به سختی می‌توان آن را شکست، به همین جهت نوزاد سنگی نام گرفته است. این حالت شبیه حالت اسفنجی نوزاد گچی نمی‌باشد. نوزاد آلوده شده با آسپرژیلوس فلاووس با رشد پودر مانند و سبزرنگ اسپورهای قارچی در روی آن پوشیده می‌شود.
قارچ با عبور از کوتیکول لارو، حلقه مشخصی به رنگ زرد مایل به سفید در پشت سر لارو تشکیل می‌دهد که در مدت ۳-۱ روز تمام بدن لارو را به صورت پوستی کاذب می‌پوشاند. سپس اسپورهایی را در سطح خارج لارو مرده تولید کرده و به رنگ سبز متمایل می‌شود. البته این رنگ بسته به نوع آسپرژیلوس مهاجم، متفاوت می‌باشد.
اسپورهای قارچ آسپرژیلوس فلاووس، سبز زرد رنگ و اسپورهای آسپرژیلوس فومیگاتوس، سبز خاکستری و اسپورهای آسپرژیلوس نیجر سایه رنگ هستند. این اسپورها می‌توانند تمام فضای سلول را پر بکنند و در اینصورت البته رشد قارچ و تولید اسپورهای ان اجازه دهد، سلول‌های شان محتوی لاروهای مومیایی به سختی دیده خواهد شد. اسپورها به فراوانی زیاد نزدیک سر نوزاد عفونی پیدا شوند.
زنبور بالغ با بلعیدن اسپورهای قارچ مبتلا می‌شود.بعد از جوانه زدن اسپور در لوله گوارشی، میسلیوم‌های تولید شده به بافت‌های نرم محوطه شکمی حمله می‌کنند و با رشد در آن، ترکیب بافتی آنرا سخت می‌کنند. این حالت سبب می‌شود شکم زنبور بالغ سفت و سخت گردد. زنبوران بالغ تابستانی ظاهرا حساس‌ترند و در هر سنی ممکن است بمیرند.
در زنبوران بالغ مبتلا به بیماری نوزادان سنگی، بیقراری غیر طبیعی، ناتوانی، ضعف و فلجی نمایان می‌گردد و ناحیه شکم عموما پهن شده، سپس مومیایی می‌شود. قارچ همچنین بر روی بدن زنبور بخصوص در نواحی اتصال سینه به شکم و منطق نزدیک به سر می‌تواند رشد کرده، تولید اسپور نماید.
