کندو دوار

کندو دوار با قاب‌های متحرک، کندوهای ایستاده‌ای هستند که امکان درمان کندو را از بالا و پشت کندو  برای زنبوردار فراهم می‌کنند.

این طراحی خاص به طوری است که قسمت شان‌های تخم از شان‌های عسل کاملاً جدا است. در قسمت پایین، قسمت نوزادان ۹ قطعه فریم دایره‌ای با قطر ۴۰ سانتی‌متر، و عمق ۱۲،۵۶  سانتی‌متر در هر دو طرف سطح شان وجود دارد. قاب‌های دایره‌ای را می‌توان حول محور مرکزی خود چرخاند. شربت‌خوری در بالای شبکه مانع ملکه قرار دارد با قاب‌هایی از عسل که در داخل شربت‌خوری وجود دارند. در زیر قسمت بالا یک شربت‌خوری با یک محفظه خالی وجود دارد.

چرخش قاب‌ها با کنترل الکتریکی باطری ۱۲ ولت  به دست می‌آید. کندوهای دوار با قاب‌های متحرک برنده جایزه سال ۲۰۰۵ در مجارستان شد که از کندو محصول قابل توجهی برداشت شده بود. این کندوی عسل به توصیه مؤسسه ملی زنبورداران مجارستان و مؤسسه تحقیقات اصلاح نژاد دام و تغذیه  مورد استفاده در زنبورستان‌ها می‌باشد.

کندوهای دوار با قاب‌های متحرک می‌تواند به صورت کوچک، بزرگ و قابل حمل در فصل مهاجرت مورد استفاده قرار گیرد. در زنبورستان‌های تازه تاسیس این کندوها خطرهای کمتری برای زنبورداران تازه کار دارد. در زنبورستان‌های بزرگ توصیه می‌شود که این کندوها را در کانتینرهایی قرار دهید تا در هنگام مهاجرت و جابه جایی حرکت دادن آنها با مشکل مواجه نشود.

کندوهای دوار با قاب‌های متحرک تکنولوژی جدیدی را در صنعت پرورش زنبور عسل به وجود آورده است که در مقایسه با  کندوی عسل سنتی زنبوردار را قادر می‌سازد که تولیدی موثر تر و سودآور تر با کار کمتر، ایمنی بالاتر دامپزشکی، تولید مطمئن‌تر و مقرون به صرفه‌تری را داشته باشد.

چرا ما نیاز به چرخاندن قاب ها داریم؟

فقط کنه ماده است که در فصل زمستان باقی می‌ماند، هنگامی که هیچ تخمریزی‌ای در کندو وجود دارد. اگر چه کنه‌های ماده دارای اندام‌های ذخیره‌سازی اسپرم هستند، اما تعداد آنها از ملکه زنبورعسل کمتر است و اسپرم است که از آخرین پرواز جفتگیری در تخمدان‌ها باقی مانده است.

تولید مثل کنه با پرورش زنبور عسل در اوایل بهار شروع می‌شود، اما از اولین تخمگذاری تنها کنه‌های نر به وجود می‌آیند که در سلول‌های بسته با کنه‌های ماده جفتگیری می‌کنند، ماده‌های بارور با متولد شدن زنبورهای جوان در کندو ظاهر می‌شوند.

این کنه‌ها از همولنف زنبور بالغ به مدت ۲-۳ روز  و یا بیشتر برای تخمریزی دوباره تغذیه می‌کنند. هنگامی که کنه‌ها برای تخمریزی آماده هستند سلول‌های لاروهای بیش از ۵ روز را که سلول‌های آنها هنوز بسته نشده است، را پیدا می‌کنند. کنه‌ها کور هستند و تنها از طریق بو کردن لاروهای ۵ روزه را پیدا می‌کنند.

آنها خود را در غذای نوزادان غوطه ور ساخته و یا اینکه بر روی اندام‌های تنفسی که در پاها قرارگرفته است مستقر می‌شوند. بعد از اینکه در سلول‌ها بسته شد، لارو به سرعت مواد غذایی را مصرف می‌کند و می‌چرخد. این زمانی است که کنه‌ها شروع به تکثیر می‌کنند. آنها ابتدا موقعیت خود را با چسبندن مدفوع به دیواره بالایی سلول تعیین می‌کنند.

این نقطه شروع کار کنه‌ها است و در این مرحله کنه‌ها شروع به تخمگذاری می‌کنند. بعد از اینکه توده‌ای از مدفوع خود را در آنجا قرار دادند برای تغذیه می‌روند. آنها نمی‌توانند با قطعات دهانی گزش (زننده) و مکنده خود پوست انعطاف‌پذیر لاروها را سوراخ کنند، بلکه مجبور هستند از طریق جویدن یک سوراخ کوچک ایجاد کننده که معمولاً چند ساعتی طول می‌کشد.

بعد از اولین تغذیه به نقطه آغازین خود بر می‌گردنند و شروع به استراحت می‌کنند. کنه‌ها به صورت دوره‌ای تغذیه می‌کنند، و تخمگذاری خود را معمولاً ۸ الی ۱۶ ساعت بعد از اولین تغذیه شروع می‌کنند. این فعالیت معمولاً در پایان روز اول بعد از بسته‌شدن در سلول‌ها اتفاق می‌افتد. تخم با مواد مخاطی به دیواره سلولی می‌چسبد.

جنین در داخل تخم رشد و پرورش یافته و در طول ۲۴ تا ۳۰ ساعت به لاروهای شش پا تبدیل می‌شود. لاروهای از تخم بیرون در آمده از سوراخ‌هایی که کنه ماده ایجاد کرده است تغذیه می‌شوند. کنه‌های نر در ۷-۶ روز و کنه‌های ماده در ۸ روز بالغ می‌شوند. کنه‌های بالغ در داخل سلول‌های سر بسته جفتگیری می‌کنند. کنه‌های نر و کنه‌های نابالغ ماده پس از ظاهر شدن زنبور‌ها از سلول‌ها می‌میرند. سلول‌های زنبور‌های کارگر معمولاً به مدت ۱۲ روز بسته می‌شوند.

تعداد کنه‌ها در طول این زمان دو برابر می‌شود، به این معنی که یک یا دو کنه ماده در این زمان بارور می‌شوند و سلول را ترک می‌کنند. استراتژی Lajos Konya از طریق راه‌های متعدد در طول این دوره کوتاه حمله ور می‌شود.

قسمت سر لارو کنه به دلیل نیروی گرانش در سمت پایین تخم رشد پیدا می‌کند. در این مرحله این قاب‌ها به صورت وارونه قرار گرفته‌اند و لارو کنه در این حالت نمی‌تواند رشد و تکامل یابد به خاطر اینکه  یک لایه ضخیم مخاط اطراف تخم را احاطه کرده است. با چرخش قاب موقعیت قرار گرفتن توده مدفوع تغییر پیدا می‌کند و کنه ماده سعی می‌کند که این توده را به محل اولیه خود بازگرداند، که دوره متولد شدن را به تعویق می‌اندازد.

کنه‌های از تخم بیرون در آمده به خاطر اینکه نمی‌توانند سوراخ شفیره را پیدا کنند، از بین خواهند رفت. کنه‌ها هیچ شانسی برای جفتگیری ندارند و قادر به زنده ماندن بعد از اینکه در سلول‌ها باز شود هم نخواهند بود به دلیل اینکه آنها فاقد پوشش کیتینی جامد هستند. تعدا کنه‌های بارور با این ریزش کاهش پیدا می‌کند.