پایگاه تخصصی زنبور عسل ایران زنبور.نت
سندرم ناپدید شدن جمعیت کلنی، پدیده کمتر شناخته شده ای است که در آن زنبوران کارگر یک کلنی زنبور عسل غربی بطور ناگهانی ناپدید می شوند. CCDبرای اولین بار در اواخر سال ۲۰۰۶ درکلنی های زنبور عسل غربی در امریکای شمالی گزارش شد.
زنبورداران اروپایی پدیده مشابهی را در بلژیک، یونان، ایتالیا، پرتقال و اسپانیا مشاهده کردند و گزارشات اولیه هرچند جزئی نیز از سوئیس و آلمان رسیده است. هم چنین موارد احتمالی CCD در تایوان در بهار سال ۲۰۰۷ گزارش شده است.
علت یا علل این سندرم هنوز به درستی معلوم نشده است. تئوریهای موجود شامل تنش های ناشی از تغییرات محیطی، کنه ها، آفت کشهایی مثل نئونیکوتینوئیدهایا ایمیداکلوپرید، تشعشعات تلفن همراه یا دستکاری بشر و محصولات اصلاح ژنتیکی شده(GM) با خصوصیات کنترل آفت، مانند ذرت ترانس ژنیک می باشند.
تاریخچه
از ۱۹۷۱ تا ۲۰۰۶ کاهش عجیبی در تعداد کلنی های زنبور عسل وحشی در ایالات متحده (امروزه تقریبا به صفر رسیده است) و کاهش قابل ملاحظه و تدریجی در تعداد کلنی های نگهداری شده توسط زنبورداران اتفاق افتاده است. این کاهش در نتیجه اثر مجموعه عواملی از جمله شهری شدن، کاربرد آفت کش ها، کنه های تراشه ای و واروآ و کنار گذاشتن شغل زنبورداری توسط زنبورداران حرفه ای بوده است. لکن میزان تلفات در اواخر ۲۰۰۶ و اوایل ۲۰۰۷ به رقم های جدیدی رسیده است و واژه “بیماری ناپدید شدن جمعیت کلنی” برای توضیح این ناپدید شدن سریع پیشنهاد شده است.
از سال ۱۸۹۶ به بعد هر چند گاه یکبار اتفاقات موردیٍ شبیه به CCD گزارش شده و به این دسته از علایم در چند دهه گذشته اسامی متعدد بسیاری داده شده است(بیماری ناپدید شدن، تقلیل بهاره، بیماری ماه می، تلفات پائیزه و بیماری تقلیل پائیزه). اخیرا یک پدیده مشابه در زمستان ۲۰۰۴-۲۰۰۵ اتفاق افتاد و به کنه های واروآ نسبت داده شد(رمیدگی” کنه خون آشام”) هرچند که این پدیده در نهایت تائید نشد. هیچ کسی قادر به تعیین علت بروز این سندرم در گذشته نیست. بعد از اینکه تشخیص داده شد این سندرم محدود به فصل نیست و امکان ندارد آن یک بیماری به مفهوم استاندارد باشد(از آنجایی که عامل بیماری خاصی ندارد) این سندرم تغییر نام داده شد.
