غارت و چگونگی جلوگیری با آن

وقتی مسئله مالکیت عسل در میان باشد زنبوران عسل،کمتر به مالکیت آن احترام می‌گذارند. طبیعت به زنبور عسل آموخته است که در همه جا در جستجوی غذا باشد و وقتی غذا را پیدا کرد خود را مالک آن می‌داند.

زنبور عسل در جستجوی ماده شیرین،چون عسل، شهد، آب شکر، شیره ی میوه جات برخورد نماید آنهارا جمع‌آوری می‌کند.در بعضی مواقع که در طبیعت شهد کم می‌‌شود زنبور عسل سعی می‌کند به کلنی‌های دیگر دست برد بزند. اغلب کلنی‌های قوی کلنی‌های ضعیفرا مورد حمله قرار می‌دهند.

وقتی یک یا چند قاب استخراج شده از عسل را در اول فصل شهد به کندوئی بدهیم غارت را تحریک می‌کند. برای جلوگیری از این عمل باید سعی شود پس از استخراج عسل قابها خشک گردیده تا چنان حالتی را در کندو بوجود نیاورد. اگر چه زنبوران غارتگر در نهایت شفاف، براق و نسبتا سیاه رنگ می‌شوند ولی در بعضی اوقات تشخیص رفتار ظاهری غارتگرها و سایرین مشکل می‌باشد.

زنبوران غارتگر اغلب عصبی و معمولا “احساس گناه”می‌کنند.آنها جلوی سوراخ پرواز فرود نیامده و از برخورد با نگهبانان کندوها پرهیز می‌کنند. بعضی از زنبوران غارتگر اغلب مخفیانه،بدون توجه به نگهبانان کندو و معمولا تک تک وارد شده و عسل را مرتبا خارج می‌کنند.

زنبوران غارتگر پس از پر کردن معده خود از عسل از کندو خارج و در موقع پرواز پاهای عقب خود را بطرف جلو خم می‌کنند در حالیکه زنبورانیکه معده  آنها خالی است و از کندو خارج می‌شوند پاهای عقب خود را بطرف عقب نگه می‌دارند.

وقتی عمل غارت معمول است اعمال زیر را می‌توان انجام داد:

سوراخ پرواز را باید تنگ کرد.

تمامی شکاف‌ها و سوراخ‌هایی را که احتمال ورود زنبور غارتگر به کندو است بسته شود.

قرار دادن تخته‌ای پهن در جلوی سوراخ پرواز تا از ورود مستقیم غارتگرها جلوگیری شود. در این حالت نگهبانان کندو بهتر می‌توانند از کندوی خود محافظت کنند.

در غارتهای شدید می‌توان کندوی مورد تهاجم را در انبوهی از علفهای سبز مخفی نمود.

کندوهای ضعیف را باید در جاهای دیگری نگهداری کرد و در صورت احتیاج به غذا،غذا را باید صبح زود یا غروب در کندو قرار داد. از قرار دادن غذا در خارج از کندو باید خودداری کرد.

وقتی یک کلنی شدیدا مورد حمله قرار می‌گیرد، این کلنی را می‌توان به منطقه دیگری به فاصله  حداقل ۳ کیلومتر از محل اصلی منتقل نمود و ضمن اطمینان از وجود ملکه و غذای کافی آن، سوراخ پرواز را کاهش داده و روی آن را با علفهای سبز پوشانید. در محل سابق باید یک کندوی خالی فقط با یک قاب که مقدار خیلی کمی عسل دارد قرار داد. پس از اتمام عسل معمولا غارت پایان می‌پذیرد.

عمل غارت در یک یا چند زنبورستان، علاوه بر اینکه سبب از بین رفتن بعضی از کندوها می‌گردد، باعث انتشار و اشائه بعضی از بیماری‌ها و آفات شده و خطرات جبران‌ناپذیری را بوجود می‌آورد که باید با تدابیر لازم از آن جلو گیری نمود.