گشنیز و زنبور عسل

گیاهی است یک ساله، به ارتفاع یک متر، دارای برگ‌های سبز رنگ، درخشان با تقسیمات مکرر، گل‌های کوچک، به رنگ سفید مایل به صورتی، به شکل چتر در انتهای شاخه گل دهنده، میوه رسیده کروی به قطر نیم سانتی متر و به رنگ قهوه‌ای مایل به زرد.

محل خود رویش این گیاه در ایران، کرمانشاه، آبادان، تبریز، بلوچستان، بوشهر و برازجان است و در سایر مناطق کشور به صورت پرورشی کاشته می‌شود. این گیاه بومی جنوب اروپا و مناطق مدیترانه‌ای است و در سایر مناطق آسیا نیز انتشار دارد.

برای ازدیاد این گیاه، در اوایل بهار تخم آن را در مناطق معتدل ایران می‌کارند. کاشت بذر روی خطوطی با فاصله ۴۰ تا ۶۰ سانتی‌متر و فاصله بوته‌ها ۱۵ تا ۲۰ سانتی‌متر انجام می‌گیرد. قدمت آن در طب سنتی به حدود ۴۰۰ سال قبل از میلاد می‌رسد.

اطلاعات زنبورداری گشنیز

گل‌های گشنیز دارای شهد فراوان و بسیار مورد علاقه زنبورعسل است به‌طوری‌که میزان تولید عسل از هر هکتار مزرعه گشنیز ۲۰۰ تا ۵۰۰ کیلوگرم گزارش‌ شده است.