گوجه وحشی و زنبور عسل

درختچه‌ای است کوتاه به ارتفاع ۱ تا ۲ متر که به نام‌های محلی هلاله، حلانه، خالوداری و در عربی اجاص بری نیز نامیده می‌شود.

این درختچه دارای شاخه‌های متعدد با تیغ‌های فراوان، برگ‌های بیضوی، کوچک، نوک‌تیز، یا نوک قوسی با کناره‌های دندانه‌دار و قوسی که روی برگ‌های تازه آن کمی کرک وجود دار و پشت برگ‌ها صاف یا کرک‌دار است، دمبرگ‌ها صاف یا کرک‌دار، به طول یک سانتی‌متر، گل‌ها سفید، زودرس، منفرد و به ندرت ده‌تایی، صاف یا کرک‌دار به طول یک سانتی‌متر و قطر ۱/۵ سانتی‌متر و میوه شفت،کروی به رنگ تیر مایل به سیاه با قشر نازک غبار مانندی روی آن و ۱/۵ تا ۲ سانتی‌متر قطر با طعم بسیار ترش، هسته بیضوی صاف و چسبیده به گوشت است.

محل رویش این گونه در ایران حاشیه دریای مازندران، نوار رودخانه طالش، منجیل، اردبیل و ارسباران است. این گیاه در اروپا، جوب غربی آسیای صغیر و قفقاز، شمال آفریقا و سایر کشورهای معتدل نیز می‌روید.

اطلاعات زنبورداری (گوجه وحشی)

میزان عسل تولید در هر هکتار از گونه P.spinosa  صفر تا ۲۵ و از گونه P.domestica 25 تا ۵۰ کیلوگرم است. گل‌های این گیاهان ۵ روز باز می‌مانند و به علت کوتاه بودن دوره گلدهی و پایین‌بودن غلظت قند شهد، عسل اندکی از آن حاصل می‌شود.

تاریخ گلدهی این گیاهان از اوایل اسفند تا اواخر فروردین و گاهی اردیبهشت است.

به طور کلی از نظر میزان تولید شهد و گرده متوسط بوده و رنگ عسل تولیدی از آنها زرد مایل به قهوه‌ای است.